Bij het lezen van het nieuwste boek van Ien van der Pol besefte ik eens te meer hoe belangrijk onderzoek naar psychotrauma en de behandeling ervan zijn. Het heeft een grote invloed op onze samenleving. Groter dan we vaak vermoeden. Dat geldt dus zeker voor een gedegen manier van diagnose en behandeling. "Gezond is niet gelijk aan afwezigheid van ziekte".
Ik vind het boek confronterend, verzachtend en verhelderend.
Confronterend:
Het boek confronteert me op verschillende manieren.
Het nodigt me uit om te kijken naar mijn eigen situatie. Je krijgt de gelegenheid om al lezende je eigen pijn opnieuw onder ogen te komen en op punten weer een slag te maken in de groei naar 'integratie'.
Ook de uiteenzetting van de manier waarop we in onze maatschappij met psychotrauma omgaan en met name de gevolgen daarvan, zette me aan het denken. Het boek zet de praktijk in perspectief tot de theorie.
Die theorie is vind ik helder uiteengezet en stelt de lezer in staat om op een basaal niveau een begin te maken met beeldvorming: wat vind ik hiervan? Ruppert zegt dit, Van der Pol zegt dat; wat vind ík?
Ien: "Ik wil dat de angst voor trauma verdwijnt en dat het werken met de effecten van traumatische gebeurtenissen breder bekend wordt onder professionele begeleiders: Dan gaan we beter om met de mens die woont in een lichaam dat nog steeds mishandeling of verwaarlozing verwacht; met een psyche die continu verlating en verraad verwacht.". Eén van de voorbeelden waarbij gevolgen van trauma in een reëeler perspectief worden gezet is waar het over de term 'stoornis' gaat: we moeten eerst begrijpen waar lastig acceptabel gedrag vandaan komt en dan kunnen we iemand passende hulp bieden.
Verzachtend:
Het boek heeft ook een verzachtende uitwerking op mij als lezer.
Ien: "Ik leerde over stress, trauma en hoe diep sommige pijn en vroegkinderlijke aanpassingen zijn ingesleten in het gedrag van vele volwassenen, ook als ze 'liefhebbende ouders' hadden en 'een prima jeugd'. Mensen met een trauma zijn niet gek. De overlevingszelf leidt je om de tuin en kan pertinente onwaarheden verkondigen, die je vanuit je oude patroon voor waar houdt.
Ien geeft me houvast door illustratie van haar eigen ervaring. Mij valt op hoe ze in een aangename mate van kwetsbaarheid de theorie illustreert aan de hand van haar eigen levenservaring en haar eigen ervaring als begeleider maar ook hoe ze zelf een opstelling deed. Er spreekt daardoor heel snel een veiligheid en houvast voor mij als lezer uit om zelf dieper te durven gaan en verder te gaan in zijn eigen ontwikkeling. Zij benadrukt hiermee voor mij de uitnodiging om je eigen trauma te onderzoeken door te laten zien dat het geen obstakel meer hoeft te zijn wanneer je het insluit.
De praktijkvoorbeelden in dit boek (en met name de persoonlijke voorbeelden van Ien) en de koppeling daarbij met de theorie over trauma en heling maken de materie toegankelijk. Vragen die er zijn: "...Maar vond ík het leuk, of vond ik het leuk omdat híj het leuk vond?"worden in dit boek (eindelijk) gerechtvaardigd: "Ik kan dat uitzoeken in IoPT-opstellingen". Ik vind dat zeer verhelderend en hoopgevend voor cliënten.
Verhelderend
Het boek is verhelderend omdat het op een toegankelijke manier alle belangrijkste uitleg over trauma overzichtelijk weergeeft. Bovendien helpt het om zo veel mogelijk facetten van trauma, inclusief de impact ervan op de samenleving in perspectief te krijgen.
Ien schrijft heel toegankelijk over trauma en IoPT. Traumatische herinneringen wijken af van andere typen herinneringen. Ze worden anders opgeslagen, niet als samenhangend geheel. En: Lichamelijke herinneringen kunnen niet worden beïnvloed.
De beschrijving van de theorie van trauma heeft naast het educatieve element, ook een geruststellende erkenning in zich. Zoveel mensen hebben hiermee te leven. Dit boek geeft heel concrete handvatten voor de coach (in geval van IoPT de begeleider, die als assistent bij de integratie van het trauma van de cliënt fungeert). En ook voor de cliënt die gebaat is bij psycho-educatie.
Bij het lezen van dit boek kun je eigenlijk niet anders dan ook te kijken naar je eigen angst en pijn. Het zorgt opnieuw voor een rijker inzicht en het nodigt uit om je weer verder te ontwikkelen op het gebied van identiteit en autonomie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten